Είδα κάποια στιγμή στο etsy ένα μπώλ κεραμικό, περίεργο. Η χρήση του είχε να κάνει με το πλέξιμο. Ο σχεδιασμός του ήταν πολύ έξυπνος: έβαζες το κουβάρι στο μπωλ, πέρναγες το νήμα από την τρυπούλα που είχε και άρχιζες να πλέξεις, χωρίς να λογαριάζεις για το αν θα έπεφτε το νήμα το πάτωμα, αυτό έμενε και στριφογύριζε μέσα στο χώρο του.
Και έχω να ρωτήσω, πόσο γαμάτο;!
Φυσικά μπήκα σε σκέψεις να αγοράσω κάτι ανάλογο, αλλά σύντομα πέρασε μπροστά από τα μάτια μου σαν ζωντανή αναμετάδοση, η εικόνα του μαστροχαλαστή γάτου μου να εντοπίζει την παρουσία του μπωλ, και μην ξέροντας πως να του συμπεριφερθεί aka σκοτώσει την ώρα του να το σπρώχνει με αυτά τα απλά λευκά πατουσάκια του προς το χείλος του γκρεμού,.. εεε γραφείου ήθελα να πω. Και μετά μπωλ γιοκ. Kaputt, πως το λένε.
Για αυτό σκέφτηκα μια πιο οικονομική και σχετικά angst-free λύση. Να φτιάξω ένα από χαρτί. Και πώς; μα φυσικά με τα υπέροχα trick που μας γαλούχισε ο κύριος Neil Buchanan, από μικρά.
Όταν τελικά απέκτησα τα πολυπόθητα υλικά, στρώθηκα στην δουλειά:
Πρώτα φούσκωσα ένα μπαλόνι,
μετά έκοψα χρησιμοποιημένο χαρτί σε λωρίδες,
Και ξεκίνησα την δουλειά:
σε αυτά τα χαρτιά βρίσκονται προγράμματα, ασκήσεις και σημειώσεις από ότι έχω κάνει σχεδόν τα τελευταία 2+ χρόνια [γενικά μαζεύω χαρτί για τέτοιες περιπτώσεις]
... κάπου εδώ [2η μέρα] αποφάσισα να το βάψω κιόλας, να μην μείνει έτσι random το καημένο.
Μου πήρε 2 μέρες να το τελειώσω, μετά από πολύ κόλλα και πολλές στρώσεις χαρτί. Είναι όμως περίεργη η αίσθηση της ικανοποίησης όταν το χτυπάς με τα δάχτυλά σου και ακούς αυτό τον ήχο, ότι έχει σκληρύνει, σαν να είναι μεταξύ χαρτονιού και πλαστικού.
Simply awesome.
:: Argument by Fugazi ::
No comments:
Post a Comment